Мой няблізкі, гасцінец нязнаны
Як віруючы Тыгр ці Евфрат
Край чужыны, край басурманаў
Ці ты некалі будзеш мне - брат?

Ці ты сядзеш са мной ля мора
Што раняла блакітнае шкло
І разбіўшы яго на аскепкі
Адным з іх мне ў сэрца лягло

Каб садніць, працяўшы журботай
Непакоіць, хістаць па баках
Каб увесь час сумаваць мне па дому
Як ня добра было б у гасцях...

Мой далёкі, мой недасяжны
Як Байкал ці чароўны Амур
Таямнічы заўжды, прыцягальны
Родны край мой - падмурак і мур

Я ўвесь час да цябе імкнуся
Як Адам у свой страчаны вырай
Нібы толькі там абуджуся
Ад вядзьмарства насланага лірай

У бясконцай бяззорнай начы