04:53 да Радзімы! | |
Мой няблізкі, гасцінец нязнаны Як віруючы Тыгр ці Евфрат Край чужыны, край басурманаў Ці ты некалі будзеш мне - брат? Ці ты сядзеш са мной ля мора Што раняла блакітнае шкло І разбіўшы яго на аскепкі Адным з іх мне ў сэрца лягло Каб садніць, працяўшы журботай Непакоіць, хістаць па баках Каб увесь час сумаваць мне па дому Як ня добра было б у гасцях... Мой далёкі, мой недасяжны Як Байкал ці чароўны Амур Таямнічы заўжды, прыцягальны Родны край мой - падмурак і мур Я ўвесь час да цябе імкнуся Як Адам у свой страчаны вырай Нібы толькі там абуджуся Ад вядзьмарства насланага лірай Нібы толькі пабачу і ў момант: Ці пад ім я каханне зведаў?Песня л'ецца і сэрца пяе І на свет гэты, урэшце, не новы Нараджаецца новы паэт Гэты спеў мой, і шчыры, і сумны Радасць дзён у няроднай зямлі Ці мой смех без радзімы вясёлы? Ці магу я адчуць, што жывы? Ці пад гэтым прыгожым небам Пад блакітам зораў і мар Ці шчаслівы пад ім ляжаў? Ці не толькі пад воблакам родным Лёгка дыхаць і верыць лягчэй? Як засну і ўсё ў сне паўтараю - да Радзімы - хутчэй, хутчэй! | |
|
| |
| Всего комментариев: 0 | |