04:02 Сляза | |
| Да цябе - акіян пяшчоты Перакінуся рыбінай шпаркай Паўз азёры і рэкі памчуся Каб паклікаць з прыдоння русалкай Да цябе - неабмежнасць прасторы Перакінуся гукам і словам Толькі з вуснаў якое сарвецца І паўторыцца мною нанова Да цябе - караваны малітваў
З безжыццёвай спякотнай пустэльні Стану фата-марганным прывідам І мільгну паўз твой роздум ў малельні Да цябе - недасяжна далёка Хіба толькі аб зоры разбіцца І ў які-небудзь жнівеньскі вечар Па шчацэ нябёсаў скаціцца... | |
|
| |
| Всего комментариев: 0 | |