Мы ляжым, а рукі і ногі сплятаюцца ў ліяны

Я ўжо абвіла цябе, як плюшч апантаны 

Ты - лаза, ад майго цяпла, спееш нібы вінаград

І ўжо ня бачна дарогі назад

Усё буйней і буйней квітнее між намі жыццё
Распускаецца ў кветы, у шумлівае лісце, у сцябліны

А ўва мне карані пусціла тваё пачуццё
І шапоча пра неба нібыта ўверсе галіны

Паміж мной і табою апошняя знікла мяжа

У непадзелены атам злучыліся ўласныя целы

І сваю палову пабачыўшы раптам душа
Дакранулася ціха яе і зрабілася  'цэлай