Калі ты сыходзіў мне заставалася толькі чаканне
Я паўтарала, што дачакаецца той, хто умее чакаць.
Што наша жыццё - квінтэсэнцыя выпрабаванняў
І час такім чынам спрабуе выпрабаваць.
Гэты не ён, а мы яго падзялілі
На ўмоўныя "учора" і "заўтра"
Каб верыць, што будзе яно.
А час не ведае ліку, ён спіць на плячах у атлантаў
І ў снах з чалавечых жыццяў складае нямое кіно.
Але калі ты сыходзіў, пакінуўшы мне чаканне
Стужка спынялася раптам, абраўшы ўдалы фрагмент
У ім размывалася "учора", у ім спынялася "заўтра"
І рэжысёр апантана стосы ірваў кіналент.
Калі ты сыходзіў, чаканне адразу глядзела ў вочы
Маўляў - "Не чакала? А вось я, гасцінна мяне прымай"
Бывала да позняй ночы
У абдымках гэтага госця
Сядзелі на падваконні і горкі дзялілі чай.
Калі ты сыйшоў
...
Читать дальше »