Усе шляхі мае выйшлі з Рыму
Незваротна памчаўшы на ўсход
Я іх усіх ад сябе адрыну
І за першы збягу паварот
Колькі часу кружляцца па коле?
Марнатравіць бесцань жыцця?
І вакол гэтак ходзяць і ходзяць
А ў порце чакае ладдзя.
І ладдзя, нібы лодка Харона
З маёй ціхай душой паплыве
Да далёкага роднага дома
Дзе абраны каханнем жыве
Толькі там, дзе ягоныя спевы
Дзе жалейкі самоціцца гук
Абуджаюцца сны і спадзевы
Пад ласкавай пяшчотаю рук
Дзе ўсходні гуляецца вецер
Лёгка скочыць праз вокны і дах
Я знайду сваё месца на свеце
Куды вёў мяне лёсавы шлях.