Усе шляхі мае выйшлі з Рыму 
Незваротна памчаўшы на ўсход
Я іх усіх ад сябе адрыну
І за першы збягу паварот

Колькі часу кружляцца па коле?
Марнатравіць бесцань жыцця?

І вакол гэтак ходзяць і ходзяць

А ў порце чакае ладдзя. 

І ладдзя, нібы лодка Харона
З маёй ціхай душой паплыве
Да далёкага роднага дома
Дзе абраны каханнем жыве

Толькі там, дзе ягоныя спевы

Дзе жалейкі самоціцца гук
Абуджаюцца сны і спадзевы
Пад ласкавай пяшчотаю рук

Дзе ўсходні гуляецца вецер
Лёгка скочыць праз вокны і дах
Я знайду сваё месца на свеце

Куды вёў мяне лёсавы шлях.