Незаўважна і кожнадзённа праплывае маё жыццё
Быццам толькі папіла гарбаты, а ўжо паўначы прайшло
Быццам толькі было дзяцінства
Басаногае, з яблычным смакам
А ўжо ў мяне ўзрост мацярынства
Гадоў дваццаць ды з добрым гакам
Быццам толькі саспелае лета
Пакацілася поўняй з далоні
А ўжо я старая кабета
І мне срэбра ўплятаецца ў скроні
Незаўважна і штохвілінна мімаход імчыцца жыццё
Я ўглядаюся ў тварык сына, а глядзіць на мяне маладзён
Вось ён толькі ляцеў на арэлях, захапляўся пажарнай машынай
Азірнуцца нібы не паспелі, а ўжо ён дарослы мужчына
Быццам вось наш з ім першы кастрычнік
І плывем па Няве на пароме
Абляцелае жоўтае лісце ўжо гартаем мы ў фотаальбоме...
Час жыцця несупынна мінае
І ў старэчым зморшчаным твары
Тварык хлопчыка ці дзяўчынкі
Час старанна
...
Читать дальше »