Незаўважна і кожнадзённа праплывае маё жыццё

Быццам толькі папіла гарбаты, а ўжо паўначы прайшло

Быццам толькі было дзяцінства

Басаногае, з яблычным смакам 
А ўжо ў мяне ўзрост мацярынства
Гадоў дваццаць ды з добрым гакам 

Быццам толькі саспелае лета 

Пакацілася поўняй з далоні

А ўжо я старая кабета

І мне срэбра ўплятаецца ў скроні

Незаўважна і штохвілінна мімаход імчыцца жыццё

Я ўглядаюся ў тварык сына, а глядзіць на мяне маладзён

Вось ён толькі ляцеў на арэлях, захапляўся пажарнай машынай

Азірнуцца нібы не паспелі, а ўжо ён дарослы мужчына

Быццам вось наш з ім першы кастрычнік
І плывем па Няве на пароме

Абляцелае жоўтае лісце ўжо  гартаем мы ў фотаальбоме...

Час жыцця несупынна мінае

І ў старэчым зморшчаным  твары

Тварык хлопчыка ці дзяўчынкі

Час старанна і хутка хавае...