Не запаліла святла,
Мой матылёк, ты зберажэш свае крылы
Б'ешся ў вокны
У шэрань шыбаў панылых
Хочаш цяпла
Чакаеш хаця б на прамень
Бо цуда жыцця
Табе хопіць толькі на дзень
Адзінажды ўсё - колераў квецень і пах
Летняя смага, і ліпеньскія дажджы
І іншай матылькі чароўны зманлівы ўзмах
Подых надзеі...Адзінажды і назаўжды
Мой матылёк, у гэтую цьмяную ноч
Трапечучы, прагнеш уварвацца ў ціхі пакой
Зведаўшы ўсё на свеце, апроч
Шчырай размовы з прастой чалавечай душой
Не запаліла святла
Мой матылёк, згубы тваёй трываць я не мушу
Крыху цяпла...
Кожную вабяць істоту і кожную душу