Не запаліла святла,
Мой матылёк, ты зберажэш свае крылы
Б'ешся ў вокны

У шэрань шыбаў панылых

Хочаш цяпла
Чакаеш хаця б на прамень

Бо цуда жыцця

Табе хопіць толькі на дзень

Адзінажды ўсё - колераў квецень і пах

Летняя смага, і ліпеньскія дажджы
І іншай матылькі чароўны зманлівы ўзмах
Подых надзеі...Адзінажды і назаўжды

Мой матылёк, у гэтую цьмяную ноч

Трапечучы, прагнеш уварвацца ў ціхі пакой
Зведаўшы ўсё на свеце, апроч

Шчырай размовы з прастой чалавечай душой

Не запаліла святла

Мой матылёк, згубы тваёй трываць я не мушу

Крыху цяпла...
Кожную вабяць істоту і кожную душу