Яны разам сыйдуць з анлайну
А ты застанешся сядзець
І ўсю ноч да нямога світання
Будзеш у стужку бяз мэты глядзець

Тая стужка табе прапануе
Стос гісторыяў, сотні размоў
Нібы споведзь, а нібы прызнанне
А табе - не хапае слоў

Бо ты ведаеш 

Па-за анлайнам

Недзе там, у асабістым быцці

Расквітнела гісторыя шчасця

І ў галоўнай ролі - не ты

Толькі бачыш, нібыта ў люстэрку

На старонках у іх пачуццё

Вось - узаемные спевы на сценках

Віртуальнасць - таксама жыццё

Там ён статусы ейныя "лайкне"

І камент шматзначны дашле

Яны разам сыйдуць з анлайну

Каб анлайн застацца табе

І каб ноч да нямога світання

Серабрылася стужкай падзей
Адзінота ў сеціве тая ж

Што і ў свеце рэальных людзей.