12:51 чалавечыя мары | |
Яна ўсё жыццё марыла выйсці замуж за ўрача Але не паспела Бо ўжо выйшла замуж за інжынера Ды ён хаця й ня быў інжынерам душ чалавечых Але разумеў душу яе і не пярэчыў БО ўсё жыццё марыў ён стаць пілотам Але кіраваў штовечар толькі анлайн-самалётам З гульні, што клічацца World of planes Гэта, бадай, быў адзіны шанс Каб наблізіцца на крок да мары Часам, лежачы ў ложку, ён ціха казаў Тамары: - Тома, душа чалавека дзеля палёту радзіцца Дзеля таго, каб цягнуцца да зорнай спакусы... - Дык а з жонкай калі ўжо пачнеш развадзіцца? - пыталася Тома, паджаўшы чырвоныя вусны Сама ж яна марыла пра курорты ды выспы Лепей Мальдзівы, але і Канары няблага Бо пахваляцца - было неад'емнаю рысай Ейнай натуры, амаль неспатольнаю прагай Са сваіх палюбоўнікаў ёй больш даспадобы Алесь Бо ён малады, гарачы і спраўна кахае Але спіс годнасцяў гэтым вычэрпваўся ўвесь А Вадзік, хаця і амаль што ўвесь час лятае Ды з ёю таксама на год два разы ў замежжа можа ляцець Таму - разважае яна, - давядзецца цярпець. Алесь - зусім Дан Жуан другога гатунку З марай: для дамаў непаўторным быць кавалерам І кожная потым знаходзіць па падарунку Ад яго і багіні любові - цудоўнай Венеры З гэтымі падарункамі, хто з чырванню шчок, хто вушэй Дамы бягуць да Барыса - найпершага з урачэй Барыс не жадае марыць, бо мары спакой не даюць Бо кожнага дню ён бачыць, куды тыя мары вядуць Шмат перабачыў жанчынаў, часцей за ўсіх бачыць адну У якой пазнае відавочна, сябра свайго жану Тая яму пра мару - маўляў, чакала ўрача ўвесь час Муж да Тамары гуляе, любоўнік - таксама праз раз Барыс пасля цяжкага тыдню Калі стамляецца жыць Прыходзіць з сябравай жонкай Проста пагаварыць :)
| |
|
| |
| Всего комментариев: 0 | |