калі ўсё у чарговы раз пераменіцца ў зменлівым свеце

нібы хтосьці паверне кола і млынок замахае крылом

вераснёўскі подых павее ў яшчэ пануючым леце

і ў надвор'і бліскучае сонца абгарнецца раптоўным дажджом 

ці на рэчцы застылай у ільдзе незаўважна сягне крыгаход

ведай: час перамены прадзе

і збірае дні ў карагод

гэта ён - пазалота лістоцця

гэта ён - сівізна ў валасах

гэта ён - спадарожнік самоты

што ўсё множыцца ў нашых гадах

час - няўлоўны гарэза-вятрыска

круціць жорнавы на млыне

на тым жорнаве бачна блізка

як гады ён ў муку ператрэ

і мука разляціцца долу

быццам попел альбо першы снег

і ў засыпанай белай прасторы

толькі ценем мільгне чалавек