Калі мой каханы рушыць ў натоўпе
Здаецца - ён звычайны чалавек
Як усе ідзе задуманы і строгі
Блакіт вачэй відаць раз-пораз з-пад павек
На ім спыніцца нечый погляд хуткі
І нечый доўгі мо праводзіць услед
І ён таксама разнастаіць позірк
Абрысамі мужчынаў і кабет
Калі мой каханы імчыць у натоўпе
Здаецца - ён звычайны чалавек
Падобны да любога твару профіль
І складзены з агульных усім прыкмет.
Яго кранецца выпадкова нехта
З усмешкай выбачыць, не сцішыўшы хады
Раптоўныя хвілінныя спатканні
Успыхваюць, каб знікнуць назаўжды
У гарадзкім шумлівым летуценні 
У вясновай песьні ці зімовай віхуры
Ідзе звычайны чалавек з натоўпу - мой каханы
Так не падобны да нікога на зямлі