Калі мой каханы рушыць ў натоўпе |
Калі балерына выходзіць на сцэну |
Калі ты сыходзіў мне заставалася толькі чаканне Я паўтарала, што дачакаецца той, хто умее чакаць. Што наша жыццё - квінтэсэнцыя выпрабаванняў І час такім чынам спрабуе выпрабаваць. Гэты не ён, а мы яго падзялілі На ўмоўныя "учора" і "заўтра" А час не ведае ліку, ён спіць на плячах у атлантаў І ў снах з чалавечых жыццяў складае нямое кіно. Але калі ты сыходзіў, пакінуўшы мне чаканне Стужка спынялася раптам, абраўшы ўдалы фрагмент У ім размывалася "учора", у ім спынялася "заўтра" Калі ты сыходзіў, чаканне адразу глядзела ў вочы Маўляў - "Не чакала? А вось я, гасцінна мяне прымай" Бывала да позняй ночы У абдымках гэтага госця Сядзелі на падваконні і горкі дзялілі чай. Калі ты сыйшоў ... Читать дальше » |
Усе шляхі мае выйшлі з Рыму Колькі часу кружляцца па коле? І вакол гэтак ходзяць і ходзяць А ў порце чакае ладдзя. Толькі там, дзе ягоныя спевы Дзе жалейкі самоціцца гук Куды вёў мяне лёсавы шлях. |
Я глядзеда у твой твар |
На Беларусі няма такога гораду Пра які летапісец гадаў пры паўночным сьвятле І не ведаў дакладна, чым назвай сваёй абавязаны горад Сну князя, гандлёваму шляху ці проста рацэ У горадзе няма такой вуліцы Дзе старадаўніх легендаў відаць незнікаючы сьлед Шматкроць зруйнаванае знову і знову будуецца Віруе парадкам, з якога складаўся сусьвет На вуліцы няма такога дому Што тонкім парасткам спрабуе абвіць вінаград Дзе добры сусед з усмешкай вітае другога І кожны заўсёды ўладар і ніколі не раб У доме няма такой кватэры Дзе пах цеплыні гасцінна вітае сяброў Дзе л'ецца віно, а ў шчасці не ведаюць меры І госці знаходзяць у згодзе гаспадароў Сонцу гартаць а ... Читать дальше » |
У начным цягніку, ў асьветленым цьмяна вагоне
Пакуль будзе састаў паўтараць выгібы абшару |
Незаўважна і кожнадзённа праплывае маё жыццё Быццам толькі папіла гарбаты, а ўжо паўначы прайшло Быццам толькі было дзяцінства Басаногае, з яблычным смакам Быццам толькі саспелае лета Пакацілася поўняй з далоні А ўжо я старая кабета І мне срэбра ўплятаецца ў скроні Незаўважна і штохвілінна мімаход імчыцца жыццё Я ўглядаюся ў тварык сына, а глядзіць на мяне маладзён Вось ён толькі ляцеў на арэлях, захапляўся пажарнай машынай Азірнуцца нібы не паспелі, а ўжо ён дарослы мужчына Быццам вось наш з ім першы кастрычнік Абляцелае жоўтае лісце ўжо гартаем мы ў фотаальбоме... Час жыцця несупынна мінае І ў старэчым зморшчаным твары Тварык хлопчыка ці дзяўчынкі Час старанна ... Читать дальше » |
Мы з ім цудоўная пара, Паміж намі ўсё як трэба і як варта Сваім бацькам і дзецям, і сябрам Мы на выходных ладзім вечарыны Заўсёды цэлы дом запрошаных гасцёў
|
Не запаліла святла, У шэрань шыбаў панылых Хочаш цяпла Бо цуда жыцця Табе хопіць толькі на дзень Адзінажды ўсё - колераў квецень і пах Летняя смага, і ліпеньскія дажджы Мой матылёк, у гэтую цьмяную ноч Трапечучы, прагнеш уварвацца ў ціхі пакой Шчырай размовы з прастой чалавечай душой Не запаліла святла Мой матылёк, згубы тваёй трываць я не мушу Крыху цяпла...
|
- 2012 Март
- 2012 Апрель
- 2012 Май
- 2012 Июнь
- 2012 Июль
- 2012 Август
- 2012 Сентябрь
- 2012 Октябрь
- 2012 Ноябрь
- 2012 Декабрь
- 2013 Февраль
- 2013 Апрель
- 2013 Май
- 2013 Июнь
- 2013 Июль
- 2013 Август
- 2013 Октябрь
- 2013 Ноябрь
- 2013 Декабрь
- 2014 Январь
- 2014 Февраль
- 2014 Март
- 2014 Апрель
- 2014 Май
- 2014 Июнь
- 2014 Июль
- 2014 Август
- 2014 Сентябрь
- 2014 Октябрь
- 2014 Ноябрь
- 2014 Декабрь
- 2015 Январь
- 2015 Март
- 2015 Апрель
- 2015 Май
- 2015 Июнь
- 2015 Июль
- 2015 Август